.

.

ฉันมีดวงตาแต่มิกล้าจะเพ่งพิศ

มองพินิจแลไกลสิ่งใดบ้าง

จึงใจฉันจมมืดสลัวราง

จมอยู่อย่างมืดมนอนธกาล

.

ขอบคุณเธอผู้จุดประกายส่อง

นำโคมทองส่องไสวใจห้าวหาญ

ส่องสู่ใจของฉันอันร้าวราน

ให้ก้าวผ่านความมืดหม่นพันมืดมัว

.

เขียนโดย : Hug Jung

ภาพ : pixabay