“พ่อยุให้หนูมีผัวอยู่เรื่อยเลย” ต้นข้าวหน้างอ “เดี๋ยวหนูมีจริงๆเสียหรอก”

“ดีซีวะ” คนเป็นพ่อร้อง “ข้าอยากอุ้มหลานเต็มแก่แล้ว”

“ไม่เอา ไม่คุยกับพ่อแล้ว” ต้นข้าวตัดบท  “หนูไปทำงานดีกว่า”

นายซวดลวดหัวเราะหึหึ  ก่อนแยกตัวไปยังโรงเรือนประดิษฐ์เกวียนจำลอง  และคงขลุกอยู่ในนั้นจนค่ำ

ต้นข้าวไปให้น้ำวัวทั้งสองตัว  แล้วจับเทียมเกวียนขับออกจากบ้าน  โดยตะโกนบอกผู้เป็นพ่อว่าจะไปหาฟืนมาเก็บไว้ใช้

แสงแดดอันร้อนระอุของยามเที่ยง  ไม่มีวันถึงผิวอันบอบบางของหล่อนได้เลย  เพราะใส่เสื้อผ้าแขนยาว  ใส่หมวกปีกกว้าง  พันผิวหน้าด้วยผ้าขาวม้าจนมิดชิด 

----------